1-

مشتی ماه تتی/ ماه تتی خانم

ورف پیش کتی /با پیشانی سفیدش

 کرچال پلی/ کنار دوک نخ ریسی خود

 شوئه ناختی /تا صبح بیدار می ماند

 شونه سر ته دس/ و با شانه ی حلاجی پشم در دست

 خو شونی لس لس/ آرام آرام به خواب می رود .

2-

 دنیائه مزه دوسّه خنه هاکتنه /شیرینی خانه ی یار را جستن

این دراز راه ر سر وری هامتنه/ و پیمودن این را ه طولانی است با پای سر

 اول گل جا لو بموئن آخر سر/ اول از خاک می روئیم و در پایان نیز صد من گل

بی وفائه بن باختنه /زیر خروارها خاک می آرامیم .

3-

 شوئه افتاب دم بزوئه/ شب است و آفتاب در آرامش

چوک چوک زن ونگ بزوئه/ مرغ شب خوان ناله سر داده است

بلبل چش مس خوئه/ چشم بلبل مست خواب است

 بلبل بهار و چوئه/ بلبل فرزند بهار است

ماه خنه مشت سوئه /خانه ی ماه روشن

هوا پر از ستاروئه /و آسمان از ستاره لبریز است

ستاره مه یار ندی ؟ /ای ستاره تو یار مرا ندیدی ؟

4-

 ماه شوئه صدا انه/ شب مهتاب است ، صدا می آید

شوپه ی ونگ و وا انه/ صدای شب پا می آید

ستاره اشماره شوپه/ شب پا ستاره ها را می شمارد

همیشه ویشاره شوپه /و خواب به چشمش نمی آید

 خی دکته گنم جار /گراز در حمله اش به گندم زار

 هاکرده گنم هدار/ گندم ها را لگد مال می کند و می رود

 آیش ور اویا بمو/ از آن سوی مزرعه بانگ هی های می آید

 خی اون جه جا دیا بمو /گراز از مزرعه بیرون می رود

هاکرده ویشه ور فرار/ و به جنگل می گریزد

 دز پنمه شله برار. چرا گام های دزد لرزان است؟

                                                                  روح الله مهدی پور عمرانی